Reanimatie op afstand
Wegens de COVID-19 situatie heeft de Hartstichting sinds kort nieuwe richtlijnen opgesteld voor reanimatie en burgerhulpverlening.
Want schrijft de Hartstichting op haar website; “je kunt besmet raken met het coronavirus door nies- en hoestdruppeltjes uit de luchtwegen. Daarom is het goed om voorzichtig te zijn bij reanimaties. Er zijn daarom tijdelijk andere richtlijnen voor reanimatie, met instemming van de overheid”.
Nieuwe regels volgens de Hartstichting
De nieuwe regels bij slachtoffers die niet besmet zijn met COVID-19:
- Luister en voel niet of iemand nog ademhaalt, kijk alleen.
- Raak het hoofd van het slachtoffer niet aan!
- Je geeft bij volwassenen geen mond-op-mondbeademing.
- Je geeft wel borstcompressies.
- Je gebruikt wel een AED.
En: bij een slachtoffer met vermoeden van besmetting van COVID-19 gelden dezelfde regels, maar bovendien:
- Geef geen borstcompressies.
Dit lijkt wel een hele slechte grap.
Concreet staat er: als je vermoedt dat iemand besmet is, doe niets en laat deze persoon dan gewoon dood gaan.
Hoe weet je of iemand wel/niet besmet is, heeft deze persoon ergens een merkteken of zo?
Geen directe hulp verlenen?
- “Luister en voel niet of iemand nog ademhaalt”….
Met andere woorden: kijk vanaf een veilige afstand ( 1,5 meter?) of iemand dood is of niet.
- “Raak het hoofd niet aan”….
Blijf op veilige afstand, 1,5 meter en raak vooral het hoofd niet aan. Dat is zo wie zo op 1,5 meter niet realiseerbaar.
- “Je geeft geen mond-op-mondbeademing”….
Het duurt ongeveer acht tot vijftien minuten voordat een ambulance is gearriveerd.
Voor een optimale overlevingskans zijn de eerste 5 minuten het allerbelangrijkste . Dan kan mond-op-mond beademing levensreddend zijn.
Maar volgens de nieuwe richtlijnen mag dat dus niet meer. Ook niet als het erop lijkt dat iemand dood gaat.
Protocol belangrijker dan een mensenleven
Volgens de Hartstichting is COVID-19 dodelijker dan een hartaanval. Waar baseren ze dit op?
Tevens zijn ze van mening dat je het bovenstaande protocol dient te volgen en dat je geen adequate hulp mag geven als iemand een hartaanval krijgt. Het protocol is dus belangrijker dan een mensenleven.
In wat voor wereld zijn wij terecht gekomen?
Leggen wij onze verantwoordelijkheid in de handen van de overheid, de dokter, de stichtingen en de wetenschappers?
Laten we deze mensen voor ons beslissen ?
Of nemen we onze eigen verantwoording en volgens we ons gezonde verstand en helpen daar waar nodig
René Descartes
De Franse filosoof en wiskundige René Descartes is een van de grootste denkers uit de traditie van het rationalisme. Het rationalisme is een stroming afkomstig uit de filosofie, die het gebruik van de ratio – het redelijke verstand – voorop stelt. Zijn filosofische gedachtegoed had grote impact op latere denkers. Om die reden wordt hij ook wel de ‘vader van de moderne wijsbegeerte’ genoemd. Descartes lijfspreuk was: ‘Cogito, ergo sum’: ‘Ik denk, dus ik ben’.
René Descartes was de grondlegger van de gedachte dat kennis en wijsheid niet samen konden bestaan. Hij gaf het denken aan de wetenschap en spiritualiteit aan de religie. Kennis verbonden aan wijsheid bestond niet meer. Ook het gezonde verstand werd uitgebannen.
Vertrouwen op eigen wijsheid
Want kennis zonder wijsheid is levensgevaarlijk
Dat zien we nu overal om ons heen.
De Lock Down, het opsluiten van bejaarde mensen, massavaccinatie en de 1,5 meter maatschappij.
Het wordt de hoogste tijd dat we weer op onze eigen wijsheid gaan vertrouwen. Zoals bijvoorbeeld ook de traditionele volkeren volledig vertrouwen op hun wijsheid. Deze volkeren hadden geen wetenschappelijk onderzoek nodig om te weten wat gezond voor ze was en met welke kruiden en planten ze zichzelf en anderen konden genezen. Zij wisten dat de wijsheid te vinden is in de natuur en dit werd generatie op generatie doorgegeven.
Zij namen de verantwoordelijkheid voor hun eigen gezondheid.
De westerse mens denkt dat hij altijd gelijk heeft, omdat alles wetenschappelijk en mechanisch benaderd wordt. De wetenschap is tot een religie verheven en de wetenschappers zien zichzelf als de hoogste priesters.
Tegenwoordig zegt de dokter: “Het spijt me, meneer/mevrouw, maar u lijdt aan een ernstig geval van botte pech en toeval, veroorzaakt door een gebrek aan medicatie en vaccinaties”.
Het wordt hoog tijd voor de ommekeer, een ‘wake up call’, een verandering in bewustzijn.
